Adipotyd 2 mg w zastrzyku

Adipotyd (znany również jako FTPP lub peptyd proapototyczny) zabija komórki tłuszczowe w prosty i prosty sposób, celując w dopływ krwi do tych komórek.Co ciekawe, adipotyd jest w stanie odróżnić naczynia krwionośne w komórkach tłuszczowych od naczyń krwionośnych w pozostałej części ciała i dlatego jest wysoce selektywny.Badania na małpach pokazują, że adipotyd nie tylko powoduje utratę wagi, ale w rzeczywistości zwiększa wrażliwość na insulinę i równoważy niektóre skutki cukrzycy typu 2.

Użycie produktu: PRODUKT PRZEZNACZONY WYŁĄCZNIE JAKO ŚRODEK CHEMICZNY DO BADAŃ.To oznaczenie pozwala na użycie substancji chemicznych przeznaczonych wyłącznie do badań in vitro i eksperymentów laboratoryjnych.Wszystkie informacje o produktach dostępne na tej stronie służą wyłącznie celom edukacyjnym.Wszelkie cielesne wprowadzanie do ludzi lub zwierząt jest surowo zabronione przez prawo.Produkt ten powinien być obsługiwany wyłącznie przez licencjonowanych, wykwalifikowanych specjalistów.Ten produkt nie jest lekiem, żywnością ani kosmetykiem i nie może być błędnie oznakowany, niewłaściwie używany lub błędnie oznaczony jako lek, żywność lub kosmetyk.

Sekwencja: Cys-Lys-Gly-Gly-Arg-Ala-Lys-Asp-Cys—Gly-Gly–(Lys-Leu-Ala-Lys-Leu-Ala-Lys)2
Wzór cząsteczkowy: C152H252N44O42
Masa cząsteczkowa: 2611,41 g/mol

Adipotide został opracowany i objęty badaniami klinicznymi I fazy w 2011 roku w celu zbadania jego zdolności do zabijania komórek tłuszczowych.Badania na rezusach wykazały, że adipotyd powoduje ukierunkowaną apoptozę w naczyniach krwionośnych białej tkanki tłuszczowej (tłuszczu).Bez dopływu krwi komórki tłuszczowe po prostu obumarły.Ostatecznym rezultatem była szybka utrata masy ciała, szybki spadek wskaźnika masy ciała (BMI) i poprawa charakterystyki insulinooporności.Co ciekawe, leczenie adipotydem i późniejsza utrata tkanki tłuszczowej nie tylko poprawiła wagę, ale w rzeczywistości przyczyniła się do zmian w zachowaniach żywieniowych.Małpy, które straciły na wadze dzięki adipotydowi, również wykazały zmniejszenie spożycia pokarmu [1].

A. Procentowa utrata masy ciała w grupach kontrolnych (kolor niebieski) w porównaniu z grupami leczonymi adipotydem (dwie różne dawki, pokazane na czerwono)
B. Procentowa redukcja BMI (kontrola vs. leczenie)

A. Pokazuje zmianę zapotrzebowania na insulinę (obszar pod krzywą) dla grupy leczonej (czerwony) i kontrolnej (niebieski).AUC obliczono na podstawie testu IVGTT.
B. Pokazuje indeks insulinogenny przed i po w grupie leczonej (czerwony) i kontrolnej (niebieski).Grupy leczone wykazują dramatyczny spadek wydzielania insuliny.
C. Zmiana spożycia ciastek w grupach leczonych (czerwony) i kontrolnych (niebieski).

W kierowaniu adipotydu do naczyń krwionośnych obsługujących komórki tłuszczowe może pośredniczyć receptor białkowy zwany prohibiną.Prohibityna jest białkiem błonowym, które można znaleźć wyłącznie w naczyniach krwionośnych obsługujących biały tłuszcz oraz w komórkach nowotworowych.Wykazano, że adipotyd wiąże się z tym białkiem[2].Jeśli okaże się, że prohibina występuje tylko w naczyniach tłuszczowych i tkance nowotworowej, wówczas badanie adipotydów będzie odpowiedzialne za identyfikację specyficznego dla tłuszczu celu, który będzie można wykorzystać nie tylko w celach terapeutycznych, ale także diagnostycznych.